به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، این کاخ جدید 1000 اتاق دارد و 30 برابر بزرگتر از کاخ سفید و بزرگتر از کاخ ورسای فرانسه است و ساخت آن با انتقاد اپوزیسیون مواجه شده است به‌طوری که آنها این افراط رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه را نشان‌دهنده سوق یافتن وی به سمت یک حکومت استبدادی می‌دانند.

شماری از منتقدان اردوغان، کاخ جدید او را به کاخ نیکولای چاوشسکو دیکتاتور سابق رومانی در بخارست تشبیه می کنند.

مهمت شمشک، وزیر اقتصاد دولت آنکارا در پاسخ به نمایندگان اپوزیسیون پارلمان گفت: این کاخ حدود 37/1 میلیارد لیره ترکیه (490 میلیون یورو، 615 میلیون دلار) هزینه دربر داشته است که بیش از 135 میلیون دلار آن از محل بودجه 2015 تامین شده است.

وی همچنین گفت: خرید و تجهیز ایرباس جدید 200-330A که جت اختصاصی رئیس‌جمهور است نیز 185 میلیون دلار هزینه داشته است.

بدین ترتیب ریاست جمهوری اردوغان ظرف حدود دو ماه، 800 میلیون دلار هزینه روی دست ترک‌ها گذاشته است.

اردوغان نخستین اقامت خود را در 29 اکتبر سال‌جاری میلادی در این کاخ جدید داشت، اما از آنجا که این سازه جدید هنوز تکمیل نشده تمامی مراسم و رخدادهای رسمی را هنوز در کاخ قبلی برگزار می‌کنند.

وبسایت روشنگری به نقل از خبرنگار جامعه فارس، یکی از خانه‌های تاریخی مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد، تبدیل به محل زندگی خانم مسئولی شده که وی، چندین ماه در رأس حفاظت از میراث فرهنگی کشور قرار داشته است.

در شرایطی که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بارها از کمبود فضای موزه‌ای در کشور برای نمایش آثار و اشیای تاریخی گلایه داشته است، خانم «الف-م» معاون 3 ماهه میراث فرهنگی کشور در دوره ریاست محمد شریف ملک زاده در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، بیش از یک ماه است که به همراه خانواده، در یکی از خانه‌های تاریخی سعدآباد سکنی گزیده است.

در سالهای بعد از انقلاب، افرادی که از نگهبانان میراث فرهنگی بوده‌اند در این خانه‌های تاریخی محوطه سعدآباد زندگی می‌کردند. همزمان با برپایی اجلاس عدم تعهد از این ساکنان خواسته شد تا خانه‌ها را تخلیه کنند.

در آن زمان، اداره کل حقوقی، تمام بناها را تخلیه کرد و خانواده‌های ساکن در این خانه‌ها را به مناطق «پرند» و «پردیس» فرستاد. این خانواده‌ها که حدود 7 تا 8 خانوار بودند بعد از سالها زندگی در دربند؛ منطقه خوش آب و و هوای پایتخت، با نارضایتی این بناها را ترک کردند.

اما علی‌رغم آنکه مسعود علویان صدر، معاون میراث فرهنگی کشور قرار بود این بناهای تاریخی را پس از مرمت، تبدیل به «موزه» کند، خانم «م» خردادماه امسال، معاون میراث فرهنگی شد و پس از گذشت چند ماه با اسباب کشی به یکی از این خانه‌های تاریخی، ساکن آنجا شد.

قاعدتاً سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بودجه‌ای برای تجهیز این خانه ها ندارد و تنها بودجه، مربوط به مرمت این بناهای تاریخی است اما این خانه حدود 200 متری، مرمت شد و به جای استفاده عمومی در اختیار یک «شخص» قرار گرفت.

زندگی در یکی دیگر از این خانه‌ها نیز به یکی از اعضای دفتر رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پیشنهاد شده بود که وی نپذیرفته است.

در چنین شرایطی که بخشی از اشیای تاریخی در انبارهای موزه‌ها به انتظار نمایش، مانده‌اند بهتر است مسئولان میراث‌فرهنگی کشور به جای زندگی در این بناهای تاریخی به فکر تبدیل آنها به موزه باشند و آثار تاریخی را از غربت بیرون بیاورند.